Aktorzy teatralni i telewizyjni. Są małżeństwem od ponad 30 lat. Na naszym Festiwalu zaprezentują program poetycki pt.”Dancing”, który powstał w oparciu o wybrane wiersze K.I. Gałczyńskiego.

Dlaczego „Dancing”? Scenerią wielu utworów poety jest muzyka i taniec. Bo czyż życie nie jest tańcem, do którego zostaliśmy zaproszeni. Raz dajemy mu się porwać, innym razem wtulamy się w ciemny kąt, tkwimy pod ścianą. Muzyka jednak gra zawsze, raz rytmem wolnym, raz szalonym. Swoim pięknem zaprasza.

Jest u Gałczyńskiego i walc miłości, i polonez polityki, jest kołysanka dzieciństwa i pieśń wyznawców.

Maja Barełkowska jest absolwentką Wydziału Aktorskiego PWST w Krakowie i europeistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracę aktorki teatralnej zaczęła w 1989, w warszawskim Teatrze Polskim. W tym samym roku za rolę Maszy w spektaklu Trzy siostry otrzymała nagrodę za najlepszą rolę kobiecą przyznana przez Międzynarodowe Forum Młodej Krytyki na Przeglądzie Szkół Teatralnych w Łodzi. W 1986 przeniosła się do Łodzi, gdzie do 1989 występowała w Teatrze im. Stefana Jaracza. Następnie w latach 1989–1992 grała w krakowskim Teatrze STU, po czym do 1997 była bez stałego etatu. Od 1997 do 2015 była aktorką Teatru Ludowego w Krakowie. W latach 2015–2018 aktorka Teatru Polskiego w Warszawie. Na ekranie zadebiutowała w 1988 u boku doświadczonej już aktorki Anny Polony w siódmej części Dekalogu – cyklu filmowego Krzysztofa Kieślowskiego. Zagrała w nim skomplikowaną psychologicznie rolę studentki Majki, matki kilkuletniej dziewczynki, o którą postanawia zawalczyć (dziecko zostało bowiem adoptowane przez babcię, a własną matkę uważa za siostrę). Wystąpiła także w kilku innych filmach oraz w popularnych serialach telewizyjnych.

Piotr Cyrwus  w 1985 roku ukończył PWST w Krakowie. Od tamtego czasu występował w Teatrze Polskim w Warszawie w latach 1985-1986. Następnie w latach 1986-1989 grał w Teatrze im. S. Jaracza w Łodzi. Zaś w latach 1989- 1992 występował na deskach Teatru STU w Krakowie. Od 1992r. gra w krakowskim Teatrze Starym. Na wielkim ekranie zadebiutował w roku 1988 jako nawigator w filmie „Pomiędzy wilki”. Choć grał w wielu produkcjach, np. w „Panie Tadeuszu” jako Maciej Konewka lub w „Siostrach” jako Zbysio, i tak największą popularność przyniosła mu rola Ryszarda Lubicza z „Klanu”.

„Kiedyś myślałam, że świętość polega na odrabianiu zadań etyczno-moralnych, najlepiej na piątkę. Dziś wiem, że świętość to bliskość z Bogiem, otwieranie serca na przyjęcie Jego miłości”.